Annemarie Profittlich is per 1 november de nieuwe bestuursvoorzitter van GGNet. Om haar alvast een een beetje te leren kennen liepen we een dagje met haar mee. Bekijk hier de video die we daarvan maakten.
Om Annemarie nog beter te leren kennen, stelden we haar een aantal persoonlijke vragen.
Waarom heb je voor deze functie gekozen?
Ik heb gesolliciteerd omdat de transitie-opdracht waar de zorg en meer specifiek de ggz voor staat een boeiende en uitdagende is. Bij GGNet noemen ze die beweging ‘Van zorg naar gezondheid’. Dat past heel goed bij hoe ik in het leven sta en denk dat de ontwikkeling in de zorg zou moeten zijn. Van zorgen voor… de patiënt naar zorgen dat… de patiënt zoveel mogelijk de regie heeft over herstel, en mee kan doen in de maatschappij. Dat doe je niet alleen als ggz, maar juist samen in de regio. GGNet is bovendien werkzaam in de regio waar ik woon en die ik vanuit andere functies al goed ken. Zo was ik in mijn vorige functie ook betrokken bij ‘Achterhoek Gezondste Regio’; een krachtig regionaal initiatief waarin diezelfde beweging gemaakt wordt: samenwerking tussen zorgorganisaties, maar ook het sociaal domein, zorgverzekeraars en de inwoners zelf gaat ons brengen tot die ambitie van gezondste regio. GGNet speelt hier ook een actieve rol in.
Van waar je interesse in de ggz?
Eerder heb ik gewerkt als directeur kinder- en jeugdpsychiatrie. Nu ben ik bestuurder binnen de jeugdzorg. Ik wil graag bijdragen aan het leven beter maken van mensen. Mensen die minder kansen hebben gehad of door omstandigheden een moeilijker leven hebben. Het weer mee kunnen doen, onderdeel zijn van een sociaal systeem en soms weer leren leven biedt zoveel toegevoegde waarde; het kan echt verschil maken in het leven van mensen.
Wat wordt de grootste uitdaging in je rol als bestuursvoorzitter?
Echt handen en voeten geven aan de opdracht die er ligt, zorgen dat we tot concrete resultaten komen. De ideeën worden breed gedeeld maar dit vraagt wel om verandering, anders kijken, ander gedrag, andere financiering. Dat vraagt enerzijds om geduld en lange adem maar vooral ook om visie, sturing en volharding.
Waar zie je al goede voorbeelden om te volgen binnen de ggz?
Ik vind ‘de nieuwe ggz’ ook wel bekend als GEM (Ecosysteem Mentale Gezondheid) echt een heel interessant voorbeeld wat helemaal aansluit bij de visie van GGNet, maar ook bij het Integraal Zorg Akkoord. Verder zie ik ook in het Utrechtse interessante ontwikkelingen waarbij volwassen GGZ en jeugd veel meer samenwerken om de spiraal van zorg te voorkomen. Ook de intakegesprekken zoals Dimence die voert met maatschappelijk werk erbij zijn inspirerend. Eigenlijk alle voorbeelden waar de regie meer bij de patiënt/client komt te liggen en meer aangesloten wordt op het normale leven zijn voor mij de moeite waard.Wie of wat inspireert jou en waarom?
Veel mensen kunnen mij inspireren. Het gaat over autonoom zijn, iets willen bijdragen aan de maatschappij. Dat kan heel klein zijn: een buurvrouw die zich bekommert om een meisje dat gevallen is op straat, mensen die pleeggezin worden en met zoveel liefde zorgen voor kinderen die biologisch niet van hen zijn. Maar ook medewerkers die elke dag met zoveel intrinsieke motivatie aan de slag gaan. Wat het instituut Publieke Waarden laat zien met de doorbraakmethoden en echt doen wat nodig is kan mij ook inspireren.
Welk boek raadt je iedereen aan en waarom?
Ik lees heel graag en ook veel. Ik hou van realistische verhalen, soms een roman soms een triller, soms een biografie. Er zijn zoveel prachtige boeken. Het boek wat ik lang geleden gelezen heb maar me altijd is bijgebleven is: Een keukenmeidenroman van K. Stockett. Het gaat over de zwarte hulpen in blanke huizen in de jaren ’60 in het zuiden van de VS. Hoe zij de opvoeding op zich nemen van de blanke kinderen, het huishouden doen en nauwelijks erkend worden en waardering krijgen. Die segregatie en de gedachte meer te zijn dan een ander vind ik pijnlijk en intrigerend. Ik heb het boek ook aan mijn kinderen gegeven.
Welke eigenschap bewonder je in anderen?
Ik bewonder doorzettingsvermogen en discipline maar ook autonoom zijn. Mensen die durven te zeggen wat ze er echt van vinden.
